Ας μην κρυβόμαστε πάντως, οι Έλληνες που βρίσκονταν κοντά στις ιδέες της «Χρυσής Αυγής» ήταν πάντα πολλοί, απλά οι περισσότεροι από αυτούς ήταν ψηφοφόροι άλλων παρατάξεων. Επί της ουσίας η δυναμική της Χ.Α. σε επίπεδο ενεργής βάσης δεν έχει μεταβληθεί θεαματικά.
Αν θέλουμε να μιλήσουμε λοιπόν επί της ουσίας για το φασιστικό αυτό κόμμα θα πρέπει να αναφερθούμε στον σκληρό, φανατικό πυρήνα της. Και μάλλον θα πρέπει να κοιτάξουμε προς τα γήπεδα καθώς, εν πολλοίς, η γραμμή κρούσης της «Χρυσής Αυγής» τροφοδοτείται από τις τάξεις των οργανωμένων οπαδών. Πολλοί συνδεσμίτες οπαδοί είτε είναι μέλη της είτε ανήκουν σε μια ευρύτερη περιφέρεια των μελών της και κοιτώντας τους οπαδούς ανά ομάδα και τα κρούσματα που παρουσιάζονται στα γήπεδα τότε θα βρούμε πολλές ισχυρές ενδείξεις για αυτό…
Η θρυλική ΝΟΠΟ...
Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό του οποιουδήποτε όταν ακούει την φράση «φασισμός και οπαδοί» είναι η λέξη: ΝΟΠΟ. Πρόκειται για μια οργάνωση, η οποία αποτελούταν από τους ακροδεξιούς οπαδούς του Παναθηναϊκού. Μια οργάνωση, η οποία έδρασε στο παρασκήνιο του χώρου των οπαδών του «τριφυλλιού» και τα αρχικά της σήμαιναν «Ναζιστική Οργάνωση Παναθηναϊκών Οπαδών». Ένα πανό με μια σβάστικα ανάμεσα στις κερκίδες των οργανωμένων του Παναθηναϊκού ήταν το μοναδικό… αποδεικτικό στοιχείo μιας, κατά τα άλλα, οργάνωσης-φάντασμα.
Η ΝΟΠΟ, εκτός από την παρουσία της σε επεισόδια με οπαδούς άλλων ομάδων φέρεται να βρίσκεται και πίσω από διάφορες ρατσιστικές επιθέσεις. Η ιστορική εκκαθάριση του Γιάννη Βαρδιονογιάννη στους συνδέσμους του Παναθηναϊκού εξαφανίζει και τα ίχνη της ΝΟΠΟ ωστόσο διάφορες «καταδρομικές» επιθέσεις από πλευράς οπαδών του Παναθηναϊκού σε μέρη αριστερών στα Εξάρχεια συνοδευόμενες από ξεκάθαρη φασιστική ορολογία φανερώνει πως ένας άτυπος πυρήνας ακροδεξιών συνέχιζε να είναι ζωντανός στο εσωτερικό των οπαδών του Παναθηναϊκού.…
Αν η ΝΟΠΟ ήταν μια οργάνωση - φάντασμα, το αντίστοιχο κομμάτι των οπαδών του Ολυμπιακού είναι φανερό. Η ακροδεξιά πτέρυγα των οπαδών του Ολυμπιακού εκφράζεται κατά κύριο λόγο από σύνδεσμο στην περιοχή της Καλλιθέας. Έναν σύνδεσμο, ο οποίος δεν θα μπορούσε να παραδέχεται πιο ανοικτά τις αντιλήψεις που διέπουν τα μέλη του, αφού έχει σαν λογότυπό τους την νεκροκεφαλή των SS ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που οργανωμένοι του Ολυμπιακού που κινούνται στους κύκλους του έχουν εκφράσει την δυσαρέσκειά τους για το γεγονός ότι στους συνδέσμους των οπαδών του Ολυμπιακού υπάρχουν Αλβανοί!
Στην ΑΕΚ η αντίστοιχη κίνηση είχε τον τίτλο Τρομοκρατική Οργάνωση Φιλάθλων ΑΕΚ (ΤΟΦΑ). Δεν κατάφερε να αποκτήσει σημαντική υπόσταση και δράση αφού η δημιουργία της συνέπεσε μαζί με την «ORIGINAL», η οποία ήταν μαζικότερη και κυριάρχησε. Η πρώτη εμφάνισή της έγινε το 1982, σε επεισόδια πριν και μετά την αναμέτρηση με το Παναθηναϊκό. Σύμφωνα με κάποιους ήταν η «κιτρινόμαυρη» μίμηση της ΝΟΠΟ και μεταξύ των αρχηγών των δύο οργανώσεων υπήρχαν σχέσεις. Είχε σποραδικές εμφανίσεις, με τελευταία (κάπου στα μέσα του '80) την - προσωρινή - ανάρτηση, στο γήπεδο, σημαίας με τη σβάστικα. Βέβαια, η μη οργανωμένη υπόστασή της δε σημαίνει και ανυπαρξία
Μεγάλη ιστορία αναφορικά με τον χώρο της ακροδεξιάς υπάρχει και μέσα στους οπαδούς του Άρη καθώς δεν ήταν λίγες οι φορές, και ειδικότερα στο παρελθόν, που διάφορα πανό φασιστικού περιεχομένου έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο γήπεδο του. Αξίζει να σημειωθεί πάντως, ότι παρά το γεγονός ότι η κερκίδα του Άρη ήταν για χρόνια η πιο χαρακτηριστική περίπτωση αναφορικά με αυτό το ζήτημα, τα τελευταία χρόνια στις κερκίδες του «Κλεάνθης Βικελίδης» δεν είναι λίγοι οι οργανωμένοι των «κιτρινόμαυρων» που έχουν προσπαθήσει να αντιμετωπίσουν με πολύ δυναμισμό το ζήτημα (πλέον υπάρχει σχεδόν μόνιμα πανό με το πρόσωπο του Τσε).
Πολύ δυνατή ακροδεξιά υπάρχει και στους οργανωμένους οπαδούς της Καβάλας, οι οποίοι επίσης έχουν παρουσίες σε συγκρούσεις στον δρόμο με πολιτικό πρόσημο ενώ είναι κοινό μυστικό πως οι ακροδεξιοί στοιβάζονται κατά σωρηδόν στα παιχνίδια της Εθνικής Ελλάδας. Πολλά από τα επεισόδια που έχουν γίνει μάλιστα στους αγώνες της Εθνικής έχουν καταλογιστεί σε εθνικιστικές ομάδες.
Η αντίπερα όχθη…
Δεν είναι πάντως λίγες και οι ομάδες, οι οπαδοί των οποίων είναι γνωστοί για την αντιφασιστική τους στάση. Οι Fentagin του Ατρομήτου αλλά και οι οργανωμένοι του ΠΑΟΚ είναι γνωστοί αντιφασίστες. Στο μεταξύ τους παιχνίδι μάλιστα για τα play-off στο Περιστέρι, το οποίο έγινε μια μέρα μετά τις εκλογές και την είσοδο της Χρυσής Αυγής στην Βουλή, φώναζαν παρέα αντιφασιστικά συνθήματα. Οι οπαδοί του Ηρακλή είναι εξίσου γνωστοί για τον βαθμό πολιτικοποίησής τους και τα αντιφασιστικά συναισθήματά τους ενώ το ίδιο ισχύει τόσο για τους οπαδούς του Παναιγιάλειου της Παναχαϊκής όσο και για ένα μεγάλο κομμάτι της Original 21.
Οι πολιτικές ταυτότητες που… γέρνουν ακροδεξιά στην Ευρώπη
Οι φίλαθλοι προσέρχονται στις εξέδρες με τις δικές τους ταυτότητες και προκαταλήψεις. Ταυτότητες σαφείς σε όλα τα μεγάλα ντέρμπι της Ευρώπης, τα οποία διακρίνονται από ένα υπόβαθρο εθνικών γεωγραφικών (Μπαρτσελόνα- Ρεάλ Μαδρίτης), κοινωνικών (Ίντερ - Μίλαν) ή πολιτικοθρησκευτικών (Σέλτικ - Ρέιντζερς) αντιθέσεων, προκαταλήψεις έκδηλες στην αναπαραγωγή στερεοτύπων του παρελθόντος στις σεξουαλικού περιεχομένου βωμολοχίες εναντίον των αντιπάλων. Ενίοτε, η ομάδα αποβαίνει όχημα αμφισβήτησης μιας πραγματικής ή νοούμενης καθεστηκυίας τάξης. Αφορά ωστόσο, κα αυτό είναι περισσότερο ανησυχητικό το φαινόμενο της ανόδου του ναζισμού. Ας πάρουμε μια γεύση από το τι συμβαίνει σε ορισμένες χώρες.
Στην Αγγλία
Η Μίλγουολ, είναι μια από τις αρχαιότερες ομάδες του ανατολικού Λονδίνου με τον χουλιγκανισμό να είναι πλέον… παράδοση για αυτή. Κυρίως λόγω της εργατικής λαϊκής βάσης της, από εργαζόμενους στις αποβάθρες του λιμανιού. Σήμερα θεωρείται από τις κύριες εστίες χουλιγκανισμού στην Αγγλία, οι φανατικοί της γνωστοί και ως F-troop θεωρούνται συνδεδεμένοι με το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο και με νεοναζιστικές οργανώσεις. Το γήπεδό της (The Den) τιμωρείται συχνά λόγω επεισοδίων, ειδικά όταν παίζει με την Μπράντφορντ. Το ίδιο ισχύει και για το σύνδεσμο «Κυνηγοί κεφαλών» της Τσέλσι, στους οποίους αναφερόμαστε παρακάτω.
Στη Γαλλία
Όπως παρατηρεί ο Γάλλος εθνολόγος Κριστιάν Μπρομπερζέ στο έργο του «Ποδόσφαιρο. Σύμβολα, αξίες, φίλαθλοι», οι «Winners» -ένας από τους τρεις ισχυρότερους οπαδικούς συνδέσμους της Ολυμπίκ Μαρσέιγ- αντιπαρέθεταν στα τέλη της δεκαετίας του 1980 «την εξαίρεση της Μασσαλίας απέναντι στη “Γαλλία των τσάτσων”», τον κοσμοπολιτισμό έναντι της εσωστρέφειας: «Είναι ρατσιστές, ο Ρασίντ είναι αδελφός μας. Είναι άχρωμοι, είμαστε πολύχρωμοι».
Στην Ιταλία
Στην Ιταλία τα πρωταθλήματα που κέρδισε η Νάπολι το 1989 και το 1990 με τον Ντιέγκο Μαραντόνα επικεφαλής, βιώθηκαν, ενδεικτικά για το συλλογικό φαντασιακό του φτωχότερου Νότου, ως συμβολικές νίκες επί ενός πλούσιου και υπεροπτικού Βορρά. Οι ομάδες της ιταλικής Serie Α αποτελούν ακόμη και σήμερα θερμοκήπιο πολιτικής έκφρασης (και βίας), από τους φασίστες προσκείμενους στη Λάτσιο ως τους δεδηλωμένους αριστερούς της Λιβόρνο, διά της προσέγγισης εκείνων της Μίλαν στη νέα δεξιά ελέω Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Εξ ου και οι προ πενταετίας χειρονομίες με προτεταμένο βραχίονα από τον «λατσιάλι» Πάολο ντι Κάνιο, ο οποίος με περισσή αθωότητα υποστήριζε μετά ότι χαιρετούσε τον «λαό» του συλλόγου του - αλλά και ότι ο Μουσολίνι είχε κάνει «πολλά καλά έργα».
Στη Γερμανία…
Ήταν στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 όταν η FC St. Pauli από μια παραδοσιακή ομάδα, μετατρέπονταν σε έναν καλτ σύλλογο. Μάλιστα άλλαξαν και την έδρα τους κοντά στην περιοχή που είναι οι αποβάθρες της πόλης στο διάσημο Reeperbahn. Το κέντρο της νυκτερινής ζωής της πόλης και κοντά στα «κόκκινα φανάρια». Μια εναλλακτική μορφή οπαδών παρουσιάστηκε για την ομάδα με αυτό, αριστερών πολιτικών φρονημάτων αλλά και λόγο της ατμόσφαιρας που επικρατούσε στο γήπεδο σε κάθε αγώνα. Οι οπαδοί υιοθέτησαν την πειρατική σημαία ως το ανεπίσημο έμβλημά τους.
Είναι σημαντικό ότι η FC St. Pauli έγινε η πρώτη ομάδα στην Γερμανία που απαγόρευσε επίσημα καθετί φασιστικό ή εθνικιστικό στο γήπεδό της, σε μια εποχή που ο φασισμός του ποδοσφαιρικού χουλιγκανισμού απειλούσε το ποδόσφαιρο σε όλη την Ευρώπη. Το 1981 η ομάδα είχε ένα μέσω όρο 1.600 εισιτηρίων και μετά τα μέσα της δεκαετίας του ’90 κάνουν συχνά sold-out τα 20.000 περίπου εισιτήρια που χωράει το γήπεδο.
Στην Κύπρο…
Δεξιοί εναντίον αριστερών. Οπαδοί του δεξιού κόμματος ΔΗΣΥ εναντίον οπαδών του κομμουνιστικού κόμματος ΑΚΕΛ και μεγάλη ένταση στα παιχνίδια των δύο ομάδων. Ο διαχωρισμός προέκυψε στο μακρινό 1948 και συγκεκριμένα στις 23 Μαΐου εκείνου του έτους, όταν το Δ.Σ. του ΑΠΟΕΛ απέστειλε τηλεγράφημα προς τον ΣΕΓΑΣ, με αφορμή τους Πανελλήνιους αγώνες στίβου.
Η οικογένεια του ΑΠΟΕΛ απηύθυνε εγκάρδιο αδελφικό χαιρετισμό σε ολόκληρη την ελληνική αθλούμενη νεολαία και ευχόταν όπως τερματισθεί η εθνοκτόνος ανταρσία. Κάποιοι παράγοντες και αθλητές του ΑΠΟΕΛ που είχαν αριστερές πεποιθήσεις θεώρησαν ως πρόκληση και κομματική τοποθέτηση τον χαρακτηρισμό εθνοκτόνος ανταρσία και αποφάσισαν να διαχωρίσουν τη θέση τους. Η κόντρα δεν άργησε να ξεσπάσει και τελικά οι αριστεροί αποχώρησαν από τον ΑΠΟΕΛ και ίδρυσαν στις 4 Ιουνίου του 1948 την Ομόνοια. Έκτοτε, οι αγώνες των δύο ομάδων χαρακτηρίζονται από ένταση και φανατισμό με επίκεντρο περισσότερο την πολιτική και λιγότερο το ποδόσφαιρο. Λέγεται ότι οι οπαδοί και των δύο ομάδων, έχουν σχέσεις με ακραία κόμματα.
Οι φοβίες
Οι φόβοι της UEFA ενόψει του Euro 2012 ήταν πραγματικοί. Στην Ουκρανία ειδικά το φασιστικό κίνημα έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις. Η κοσμοσυρροή στα γήπεδα της Ουκρανία και της Πολωνίας δημιούργησε προβλήματα και οι αρχές είχαν καθημερινή πια συνεργασία για να βρουν τον τρόπο και να καταπολεμήσουν το φαινόμενο.
Προάγγελος ο τελικός του Champions League που έγινε στο Μόναχο. Όπως είχε γράψει η «SUN», οι φασίστες οπαδοί της Τσέλσι ήθελαν να κάνουν ροντέο τον τελικό του Champions League.
Σε ό,τι αφορά το δημοσίευμα πάντως, υπάρχουν πολλά ερωτηματικά τα οποία εκφράζονται κυρίως από τους αναγνώστες. Είναι χαρακτηριστικό πως ακόμη και Άγγλοι αναφέρουν, πως πρόκειται για «μια απλή… προπαγάνδα» από την πλευρά της εφημερίδας, αφού τουλάχιστον ο σύνδεσμος «Σικέρια» της Μπάγερν όχι μόνο δεν διαθέτει νεοναζί στις τάξεις τους, αλλά εκφράζει και θέσεις ενάντια στο ρατσισμό και στην ξενοφοβία.
Δ. Χριστόπουλος
