Το Κυριακάτικο παιχνίδι στην Πάτρα δε μπορούμε να το σχολιάσουμε αγωνιστικά, γιατί πολύ απλά η ΜΑΥΡΗ δεν κατέβηκε στο χορτάρι. Σ' ένα ματς που όλοι μας γνωρίζουμε την ιδιαιτερότητα που έχει, οι ποδοσφαιριστές μας πραγματοποίησαν μια κάκιστη εμφάνιση, για να πούμε την αλήθεια δεν υπήρχε εμφάνιση. Σ' όλα τα παιχνίδια που έχουμε δώσει έως σήμερα, οι ΜΑΥΡΟΙ έχουν παλέψει, έχουν τρέξει στο χορτάρι, έχουν προσπαθήσει.
Στο συγκεκριμένο ματς έπρεπε όχι μόνο να παλέψουν, αλλά να ματώσουν & ας χάναμε. Δεν είδαμε τίποτα από τα δυο. Πίκρα & απογοήτευση υπάρχει πρώτα πρώτα στα παιδιά που φορούν τη ΜΑΥΡΗ φανέλα, γνωρίζοντας ότι η συγκεκριμένη Κυριακή ήταν πολύ συννεφιασμένη. Είναι λογικό & ο κόσμος της ΜΑΥΡΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ να έχει τα ίδια συναισθήματα, βλέποντας την ομάδα άνευρη - άγευστη & χωρίς "μπαλάκια".
Η ζωή όμως κυλάει, φεύγει από το μυαλό όλων μας το συγκεκριμένο παιχνίδι & το βήμα που κάναμε προς τα πίσω θα το διορθώσουμε. Έχουμε καλό ρόστερ είμαστε ψηλά στη βαθμολογία, έχουμε φιλότιμα παιδιά στην ομάδα, ξεχνάμε τον κακό εαυτό μας, βρίσκουμε τα πατήματά μας & προχωράμε. Αν ρωτήσεις τους Αιγιαλείς φιλάθλους πώς θέλουν τον ΠΑΝΑΙΓΙΑΛΕΙΟ η συντριπτική πλειοψηφία θα σου απαντήσει: θέλω η ομάδα να παλεύει τους αγώνες & ας μην κερδίσει, το αποτέλεσμα έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Αυτοσκοπός δεν είναι η άνοδος στη μεγαλύτερη κατηγορία, πρωτεύων είναι οι ΜΑΥΡΟΙ να τα δίνουν όλα στο χορτάρι & αν είναι να έρθει το παραπάνω βήμα καλώς να ορίσει. Η προσπάθεια η θέληση & η καλή μπαλίτσα, επιβραβεύεται από τον φίλαθλο κόσμο της Αιγιάλειας, όλα τα άλλα έπονται.
ΔΕ ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΠΟ ΚΑΤΩ...
ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ...
