Ο «ΤΑΚΑΡΟΣ» ΜΙΛΗΣΕ...

Μετά από τρία (3) περίπου χρόνια βρίσκομαι στην ίδια θέση με τότε, το καλοκαίρι του 2010, όταν και πάλι κάποιοι, που διακήρυτταν ότι αγαπούν τον Π.Γ.Σ., με έδιωξαν από το σπίτι μου, από τα αποδυτήρια, γιατί αυτά ήταν το σπίτι μου για πάνω από δώδεκα (12) χρόνια. Τώρα, κάποιοι που διακηρύττουν ότι αγαπούν την ομάδα, καθοδηγούμενοι από κακούς συμβουλάτορες, με έδιωξαν και πάλι, χωρίς κάποια δικαιολογία, χωρίς να μου δώσουν την ευκαιρία να μάθω το γιατί, στην μάταιη προσπάθειά τους να αποποιηθούν των ευθυνών τους και να μεταθέσουν αυτές σε ξένες, βολικές πλάτες, προκειμένου να κρυφτούν πίσω από την ανυπαρξία τους και της έλλειψης βούλησης για λήψη καίριων αποφάσεων.
 

Η διοίκηση του Παναιγιάλειου, από το καλοκαίρι του 2013 έδειξε φανερά ότι δεν χώραγα στα αποδυτήρια, αφού ήμουν ο τελευταίος που δέχθηκα πρόταση ανανέωσης, όχι επειδή δεν κρίθηκα αρκούντως ικανός, αλλά επειδή έτσι επέβαλαν άνωθεν κελεύσματα. Εάν από τότε δεν με ήθελαν, εάν είχα κριθεί ανεπαρκής - πράγμα θεμιτό και κατανοητό - θα μπορούσαν να μου το πουν, να δώσουμε τα χέρια και να χωρίσουμε σαν φίλοι.
 

Δεν το έπραξαν τότε, φοβούμενοι την κατακραυγή του κόσμου, του αγνού φιλάθλου, που θεωρώ ότι με έχει μέσα στην καρδιά του, διότι νοιώθω και είμαι ένα με την καρδιά και την ιδέα της ασπρόμαυρης φανέλας, το θέλουν δεν το θέλουν κάποιοι πολύ λίγοι.
 

Δεν ξεχνώ τις υποχρεώσεις μου απέναντι στην ομάδα που με ανέδειξε και τον κόσμο που με αγάπησε. Μία σχέση αμφίδρομη, που κανείς και ποτέ δεν μπορεί να την κλονίσει. Μέσα από το ποδόσφαιρο, τον αγαπημένο Παναιγιάλειο και τον τρελαμένο κόσμο του, ανδρώθηκα και διαμόρφωσα τον χαρακτήρα μου. Έγινα ταυτόχρονα ποδοσφαιριστής και φανατικός οπαδός της ομάδας του Παναιγιάλειου, τίμησα με το παραπάνω - θέλω να πιστεύω - την ασπρόμαυρη φανέλα και αναγορεύτηκα «αρχηγός» της ομάδας των ονείρων μου, χωρίς ο ίδιος να το διεκδικήσω. Την φανέλα αυτή την τίμησα, την ίδρωσα και τη μάτωσα, όσο λίγοι και αγωνίστηκα πάντοτε με όλες τις δυνάμεις μου και με όλο μου το είναι, χωρίς ιδιοτέλεια.
 

Με αυτή την ανακοίνωσή μου, θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω την επιθυμία να κλονίσω περισσότερο την ήδη κλονισμένη «υγεία» του Συλλόγου που αγάπησα και αγαπώ. Όμως είναι αναγκαίο, προκειμένου να μπουν τα πράγματα στη σωστή θέση τους, να λάμψει η αλήθεια και να αποκατασταθεί το όνομά μου και η υπόληψή μου. Και αυτό διότι δεν δέχομαι στο πρόσωπό μου να φορτώσουν μερικοί την προβληματική κατάσταση της ομάδας, αυτόν τον καιρό, την επαύριο μάλιστα της δήλωσης του Προέδρου της ΠΑΕ ότι «μερικοί θεωρούν τσιφλίκι τους την ομάδα…» και ότι θα παρθούν μέτρα προς κάθε κατεύθυνση, ανακοινώνοντας - με σχεδόν τυμπανοκρουσίες -  τη λύση του συμβολαίου μου, χωρίς κάποιο άλλο μέτρο, δείχνοντας έτσι στον κόσμο εμμέσως πλην σαφώς τον φταίχτη.
 

Αλήθεια, ποιο ήταν το παράπτωμά μου; Και αν αυτό ήταν κάποιο άτυχο συμβάν σε προπόνηση (δεκάδες σοβαρότερα θυμάμαι που πέρασαν χωρίς επιπτώσεις), στην οποία προκλήθηκα επανειλημμένως - και πιθανόν στοχευμένα, από συμπαίκτη μου - και αντέδρασα φυσιολογικά ζητώντας του απλά τον λόγο, να βγουν να το πουν. Όπως πρέπει να βγουν να πουν πότε με κάλεσαν σε απολογία, πότε απολογήθηκα, αν απολογήθηκα και ποια ήταν η κατηγορία αλλά και η τιμωρία. 

Να βγουν να πουν πότε άλλοτε ο Τάκης Παπαδόπουλος δημιούργησε ή προσπάθησε να δημιουργήσει προβλήματα στην εύρυθμη λειτουργία της ομάδας, πότε άλλοτε κλήθηκα σε απολογία και αν ποτέ τιμωρήθηκα για πειθαρχικό παράπτωμα, τα δώδεκα (12) χρόνια που υπηρέτησα την ομάδα. Να βγουν και να πουν γιατί εκδιώχθηκα από την ομάδα, γιατί μου απαγορεύτηκε να προπονούμαι με τους συμπαίκτες μου, γιατί μου απαγορεύτηκε να τους χαιρετήσω άλλη ημέρα από αυτή που ζήτησα. Να βγουν και να πουν γιατί προσπάθησαν να φορτώσουν σε μένα το κακό πρόσωπο της ομάδας τους τελευταίους μήνες και πότε συμπεριφέρθηκα με τέτοιο τρόπο που να έδινα την εντύπωση ότι θεωρώ την ομάδα τσιφλίκι μου.
 

Αν δεν το κάνουν, αν δεν παρουσιάσουν τα επιχειρήματά τους και τις αποδείξεις τους, αν προτιμήσουν τη σιωπή, ας μην ισχυριστούν ότι το κάνουν χάριν της ηρεμίας της ομάδας. Οφείλουν να δώσουν μία απάντηση αποστομωτική και αστραφτερή, χωρίς υπόνοιες και εικασίες, έτσι που να κλείσουν το στόμα το δικό μου και όλων εκείνων που ακόμη αναρωτιούνται γιατί εκδιώχθηκα, χωρίς να μου δοθεί η ευκαιρία να μάθω την κατηγορία και να μπορώ να απολογηθώ. Να μάθω, δηλαδή, ποιο ήταν το έγκλημά μου για το οποίο δεν δικαιούμαι ούτε καν αναστολής.
 

Ο κάθε κατηγορούμενος έχει τα δικαιώματά του, αυτό της απολογίας και της συγγνώμης, της αναστολής της ποινής, τα ένδικα μέσα. Ο «κακούργος» Τάκης Παπαδόπουλος δεν είχα την ευκαιρία μου. «Στα τάρταρα»…
 

Είναι φανερό ότι κάποιοι προσπάθησαν να αλλοιώσουν την αλήθεια και την εικόνα μου, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν την αδυναμία τους να διαχειρηστούν την προβληματική πορεία του Συλλόγου, έχοντας στο πλευρό τους πρόθυμους και «αδέκαστους» κριτές και συμβουλάτορες. Οφείλουν, όμως, μία απάντηση. Αν όχι σε μένα, σίγουρα, σίγουρα σε αυτόν τον συγκινητικό κόσμο της ομάδας που σε πολύ δύσκολους καιρούς προσφέρει και το υστέρημά του για τη λειτουργία της. Στον αγνό φίλαθλο που ακολουθεί την ομάδα παντού, που στερείται για να ακολουθήσει και να βοηθήσει την ομάδα, που δεν γκρινιάζει, αλλά περιμένει υπομονετικά να ξημερώσουν καλύτερες ημέρες.
Αυτός ο αγνός φίλαθλος πρέπει να ξέρει και η ομάδα οφείλει να δώσει απαντήσεις «με ονόματα και διευθύνσεις». Αυτός ο φίλαθλος, που σέβομαι και αγαπώ, με ρωτά επίμονα αλλά εγώ δεν έχω να του δώσω τις απαντήσεις.
 

Αν εσείς που ασκείτε τη διοίκηση του Συλλόγου δεν δείξατε τον πρέποντα σεβασμό που αναλογεί σε ένα υπηρέτη της ομάδας - για δώδεκα (12) ολόκληρα χρόνια- στον αρχηγό της ασπρόμαυρης καψούρας, δεν έχετε το δικαίωμα να σιωπάτε μπροστά στους φιλάθλους της ομάδας, που από την ίδρυσή της την έχουν κάνει γνωστή σε όλο το Πανελλήνιο.
Εγώ κύριοι ήρθα, έφυγα, ξαναήρθα, ξαναφεύγω και ενδέχεται να ξαναέρθω, όπως το ίδιο θα γίνει και με εσάς. Ο φίλαθλος κόσμος που αποτελεί τη σημαία του Συλλόγου, ήταν, είναι και θα είναι εδώ, κάτω από την ασπρόμαυρη φανέλα, αιμοδότης της και κριτής της.
 

Ο Τάκης Παπαδόπουλος κρίθηκε - όπως κρίθηκε - δίκαια ή άδικα, η ιστορία θα το δείξει. Όμως οι κρίνοντες, κρίνονται. Σας δίνω την ευκαιρία να με κατατροπώσετε, να αποδείξετε τα δίκια σας και τα άδικά μου. Μην τη χάσετε.

ΚΑΤΑΤΡΟΠΩΣΤΕ ΜΕ, ΣΑΣ ΠΡΟΚΑΛΩ. Διαφορετικά σας παραδίδω στην κρίση αυτών, χάριν των οποίων - όπως διακηρύσσετε - αναλάβατε την ευθύνη της διοίκησης. Ο κόσμος δεν ξεχνά.

Τέλος, απευθύνω έναν θερμό χαιρετισμό σε φίλους και μη, να υπενθυμίσω σε όλους ότι έχω να κρατήσω πολλές χαρές και καλές αναμνήσεις, που θα τις κουβαλάω μαζί μου για όλη τη ζωή μου. Η δικαιολογημένη πίκρα μου δεν επισκιάζεται από την αθεράπευτη αγάπη μου για την ιδέα του Παναιγιάλειου. Εύχομαι τα καλύτερα για την ομάδα και τον κόσμο του Αιγίου, να επιτευχθούν οι στόχοι και στο εγγύς μέλλον να δούμε τον ΠΑΝΑΙΓΙΑΛΕΙΟ μας σε μεγαλύτερη κατηγορία, όπως αξίζει στους μέχρι πριν λίγες ημέρες συμπαίκτες μου και τον κάθε φίλαθλο Αιγιώτη.
 

Στους πολλούς και καλούς φίλους μου, σε αυτούς που με πίστεψαν, με αγάπησαν και εξακολουθούν να με αγαπούν, σ’ αυτούς που αγάπησα και λάτρεψα και μόνο σε αυτούς δεν λέω αντίο, αλλά στο επανειδείν…

ΜΕ ΜΕΛΑΝΟΛΕΥΚΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΑΚΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ